حكاية طير

انا طير وطاير فى السما ماليش مقر
قولت انزل اشوف الارض وفيها استقر
لازم ارتاح من الطيران مافيش مفر
نزلت لقيت حياه اسيا ومتتعشى
ناس عايشه والكدب عندها اسلوب حياه
وناس بالغش والخداع عايشه الحياه
حولت ادور واسال على الطيبه
قالولى هتلاقيها فى بلاد قريبه
دى موجوده متقلقشى
فضلت طاير بدور سنين وسنين
عديب بحور وانهار وقلبى كله حنين
نفسى الاقى الطيبه فى قلوب الناس وكمان العين
وخلصت انفاسى وغمضت العين
وضاع العمر وانا بدور على الطيبه
صدقتهم لما قالولى فى بلاد قريبه
نسيت انهم ع الارض عايشين
والكدب والخداع جواهم موجودين
ياريتنى فضلت طاير ومنزلتش
كان تعبى ارحم من انى اقابل ناس كدابين

ذكرياتنا

اللى ضاع يمكن علشان معشتش كل لحظه فيه زى ماكان المفروض تتعاش او يمكن لانك عارف ان احساسك ده عمره ما هيرجع تانى

- ذكريات عيشتها ونفسك تمحيها من حياتك كانها لم تكن غصب عنك لما بتفتكرها (مع انها اكتر حاجه مش بتتنسي اصلا ) بتلاقى نفسك ندمان على الوقت اللى قضيته ده وممكن تدخل فى اكتئاب وانك تكره نفسك
-وذكريات تانيه انت رسمتها فى خيالك وكان المفروض  والطبيعى تتعاش زى ما انت متخيل بس القدر والدنيا لعبت لعبتها وضاعت عليك الذكريات دى اللى مكانتش موجوده اصلا وهتفضل مجرد فكره فى دماغك لا عيشتها ولا هتعيشها
فى ذكريات او مفيش وسواء كانت ذكرياتك دى حلوه او لاء فى الاخر هتزعل على الذكريات دى
ودايما الطبيعه البشريه بتاخدك للحزن والنكد
لانها ماشيه بالمبدأ الاتى " راحة اليأس ولا عذاب الأمل "
انت الوحيد اللى هتقرر انت عايز حياتك تمشى ازاى
- هل هتفضل محبوس فى الماضى او بتبكى على حاجات كان المفروض تتعاش
- ولا تتخطى كل ده وترميه وتعيش اليوم زى ماهووتفرح نفسك باى طريقه ؟!!!!!