هي طفله ......
بنوته صغيره كتكوته
هي شايفة الدنيا بالالوان
قلبها لسه صغير وابيض
نبضه بيعزفلها الحان
هي عقلها لسه صغير
ورده هتفتح فى البستان
كبرت حبه وحبه كمان
الكتكوته بقت بنوته
قلبها حب يدقدق كان
شايفه عالمها لسه ملون
مش شايفه غير حب وحنان
خرجت وردتنا من البستان
قابلت ورد وشكله غريب
مليان شوك ومالوهش حبيب
حبت تعرف ليه كدا ليه
قلبها نونو .. مخافتش عليه
عاش الورد فى دور غلبان
مغلوب على امره ... مجروح ندمان
مال قلبها ... حبت تراضيه
يوم ورا يوم وقعت فى غرامه
ورد مكنش بس غريب ...
كان مليان شوك ... ومكنش حبيب
وردتنا اتجرحت من شوكه ...
والدنيا فى عينها اتغيرت ...
الونها تملى اتبدلت
مكنش جرح واحد هيخف ...
دي جروح كتير ومعلمه
وعود دبلان متألمه
كبرت بسرعه ومن خَضارها اتغيرت
فهمت بان قلوب كتير اتبدلت ..... والطيبه مش اصل الحكايه
اصل الحكايه ده كان زمان
دلوقتى اوعى تغمض .... هتلاقي الكل فيك طمعان
وقلوب كتير بترسم عليك الحب
والاصل انك سِلمه لدور كمان .....
مبقتش البنوته كتكوته ...
مبقتش اصلا بنوته ...
عشش في قلبها العجز ..
قبل ما على وشها هيبان ....
